بدنه مته مارپيچ از انتهاي دنباله تا نوک آن را دربر مي گيرد. شيارها بريدگيهاي مارپيچي هستند که بر گرداگرد بدنه مته امتداد يافته اند. براي سوراخکاري دستي برنج، برنز يا ديگر مواد نرم مته راست شيار به کار ميرود. مته هاي سه يا چها راهه به ويژه براي گساد کردن سوراخهاي ايجاد شده با منگنه، سنبه ماتريس يا مته به کار مي روند.

طوقه مته در تمام امتداد طول شيار قرار مي گيرد و اندازه درست سوراخ را تعيين مي کند. اندازه مته با اندازه گيري فاصله دو نقطه نظير به نظير روي طوقه با ريزسنج مشخص مي شود.

مجال بدنه درست در پس طوقه مته قرار دارد. اين ناحيه که قطر کمتري از قطر مته دارد اصطکاک ميان مته و ديواره سوراخ را فرو کاسته و از شکستن مته هم جلوگيري مي کند.

نشيمن ناحيه اي از بدنه است که با شيارها بريده نشده و طوقه و مجال بدنه را هم در بردارد.

شيب پشت مجال اندکي را در سوراخ براي مته فراهم مي کند و شيب اندکي است در طول بدنه مته که از سر برنده رو به طرف سر زبانه دار مته امتداد دارد و براي ايجاد آن به هنگام ساخت مته بدنه را در نزديکي انتهاي ساقه اندکي کوچکتر مي سازند.

مته هاي کم پيچ براي جلوگيري از چسبيدن و گير کردن براده در شيارهاي مته و نيز افزودن بر فضاي لازم براي عبور براده شيارهايي بازتر از شيار نته هاي معمولي دارند. قطر هسته شيار ها در اين نوع مته کوچکتر است. اين مته ها در هنگام کار به فشار کمتري نياز دارند و آسانتر در قطعه فرو مي روند و گرماي کمتري نسبت به مته هاي معمولي ايجاد مي کنند.

مته هاي پر پيچ  شيب برش بزرگتري دارند و در سوراخکاري آلومينيوم و بعضي از پلاستيکها داراي ويژگي بهبود يافته اي از نظر انتقال براده به بيرون هستند.

مته هاي چند قطري از انواع مته هاي پله اي و دو قطر مختلف يا بيشتر دارند که بر روي پله هاي پياپي روي نشيمن دندانه هاي مته ايجاد مي شوند. پله ها با شانه هاي متعامد يا شيبدار از هم جدا مي شوند.

مته هي روغنخور سوراخي سرتاسري در طول مته براي جريان روغناب به نوک مته وجود دارد. در سوراخکاري چدن براي پاک کردن براده و نيز خنک کردن مته گاه از جريان هوا استفاده مي شود.

نوک – سر مخروطي شکل يا ناحيه برنده مته مارپيچ است. تيزي نوک مته که لبه تيزي است نقطه مرگ يا جان مته ناميده مي شود و عملکردي همچون مته سر تخت دارد و سوراخي به اندازه خود در قطعه کار ايجاد مي کند. به همين دليل قاعده مرسوم اين است که ابتدا به عنوان سوراخ راهنما در قطعه کار ايجاد شود تا آن سوراخ مجال مناسبي براي نقطه مرگ مته فراهم سازد و از سر خوردن و لغزيدن مته هاي بزرگ روي قطعه کار جلوگيري کند و به علاوه براي پيشروي مته در قطعه کار فشار کمتري هم لازم باشد.

لبه هاي برنده اي که از نقطه مرگ تا محيط نوک مته امتداد دارند لبه هاي برش ناميده مي شوند. اين لبه ها با محور مته زاويه استاندارد(مارپيچ) 59 درجه مي سازند. بنابراين زاويه کامل نوک مته 118 درجه است. اين زاويه بر اساس جنس قطعه اي که بايد سوراخکاري شود تفاوت مي کند. مته هي مارپيچ همه کاره معمولا مجال لبه 12 تا 15 درجه در حد نهايي قطر مته هستن. مته بون زاويه مجال لبه نمي تواند عمل برش را انجام دهد زيرا گوشت مته درست در ناحيه پشت لبه بر ناحيه تازه تراشيده شده سوراخ ماليده مي شود.