1-کربن : استحکام فشاري و قابليت سخت شدن فولاد را افزايش داده اما قابليت انعطاف پذيري نقطه ذوب و قابليت جوشکاري و آهنگري را کاهش مي دهد.

2-منگنز : قابليت سخت شدن ، مقاومت در برابر ضربه(چقرمگي) و مقاومت در برابر سايش را افزايش داده اما قابليت ماشين کاري و براده برداري را کاهش مي دهد.

3-سيليسيم : خواص انعطاف پذيري ، الاسيتيسيته ، استحکام کششي و قابليت جوشکاري و آهنگري را کاهش مي دهد اما قابليت سخت  شدن ، مقاومت به خوردگي و سياليت مذاب را افزايش مي دهد.

4-فسفر : خاصيت ماشين کاري و براده برداري ،سياليت مذاب ، شکنندگي در حالت سرد و استحکام در حالت گرم را افزايش مي دهد و انبساط پذيري و مقاومت در برابر ضربه (چقرمگي) را کاهش مي دهد.

5-کروم : کروم در فولاد سختي ، استحکام ، دوام برندگي و مقاومت در برابر سايش و خوردگي و حرارت را به شدت افزايش مي دهد و قابليت جوشکاري ، انبساط و انعطاف پذيري فولاد را کاهش ميدهد.

6-نيکل : چقرمگي ، استحکام کششي ، مقاومت در برابر خوردگي ، حرارت و سختي و خواص مغناطيسي فولاد را افزايش داده و انبساط و انعطاف پذيري آن را کاهش ي دهد.

7-کبالت : کبالت در فولاد سختي ، دوام برندگي ، مقاومت بر سايش ، استحکام و خواص مغناطيسي فولاد را افزايش و چقرمگي ، مقاومت در برابر حرارت و قابليت جوشکاري فولاد و چدن را کاهش مي دهد.

8-موليبدن : موليبدن سختي ، استحکام ، دوام برندگي ، سختي پذيري ، استحکام کششي و خزشي را افزايش ولي انبساط و شکل پذيري و قابليت جوشکاري چدن و فولاد را کاهش ميدهد.